مقایسه تأثیر تمرینات تعادلی با و بدون لباس فضایی بر تعادل و الگوی راه رفتن بیماران مبتلا به پارکینسون

زمینه و هدف: بیماری پارکینسون یک عارضه پیش رونده مزمن است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر تمرینات تعادلی با و بدون لباس فضایی بر تعادل و الگوی راه رفتن بیماران مبتلابه پارکینسون است. مواد و روش ها: بیماران مبتلا به پارکینسون به سه گروه کنترل، با لباس فضایی و بدون لباس فضایی تقسیم شدند. گروه کنترل فقط درمان دارویی دریافت کردند در حالی که گروه های با و بدون لباس فضایی نه فقط درمان دارویی بلکه به مدت هشت هفته به انجام تمرینات تعادلی پرداختند. تعادل (berg) و الگوی راه رفتن (tinetti) بیماران در پیش آزمون و پس آزمون بررسی شد. نتایج: تفاوت معنی داری بین سه گروه در تعادل مشاهده شد (05/0>p) به طوری که گروه های با و بدون لباس فضایی به طور معنی داری اثربخش تر از گروه کنترل بودند (05/0>p)، اما بین گروه های با و بدون لباس فضایی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (076/0=p). تفاوت معنی داری بین سه گروه در الگوی راه رفتن مشاهده شد (05/0>p) به طوری که گروه های با و بدون لباس فضایی به طور معنی داری اثربخش تر از گروه کنترل بودند (05/0>p)، همچنین گروه با لباس فضایی به طور معنی داری اثربخش تر از گروه بدون لباس فضایی بود (05/0>p). نتیجه گیری: انجام تمرینات تعادلی بهتر از انجام ندادن آن است، همچنین انجام تمرینات تعادلی با لباس فضایی نسبت به بدون لباس فضایی موثرتر است.